Armeense Cuisine

Uit vroegere tijden, hadden de Armeense kolonisten aangenomen en later een agrarische manier van leven ontwikkeld die leidde tot de geboorte van de heerlijke traditionele en nationale gerechten. De verschillende soorten druiven en abrikozen die groeien in Armenië hebben het mogelijk gemaakt voor de productie van wijn en gedistilleerde dranken. Zuivel en brood zijn een basisbenodigdheid in de Armeense culinaire wereld geworden.

Als u de mensen van dit gastvrije land vraagt, wat is het belangrijkste in hun nationale gerechten zullen ze waarschijnlijk antwoorden met: het feest. De Armeense keuken is zo oud als de geschiedenis zelf, en net zo oud als het land waar het op staat. Armeense culinaire tradities zijn meer dan 2000 jaar oud. De keuken weerspiegelt de geschiedenis en aardrijkskunde, waar Armeniërs hebben geleefd en evenals invloeden van buitenaf. Het is een combinatie van verschillende smaken en geuren. De Armeense keuken omvat de voedingsmiddelen / kooktechnieken van het Armeense volk en de Armeense diaspora. Veel regionale recepten bevatten extra lokale kruiden waarvan het gebruik vandaag de dag bijna helemaal vergeten is in de diaspora.

De overvloed van vlees op Armeense tafels is het resultaat van de oude ontwikkeling van veeteelt in de Armeens hooglanden die tot dergelijke verscheidenheid van vee en pluimvee zorgen. Veeteelt was ook de bron van diverse zuivelproducten zoals pekel gerijpte kaas en zure melk producten die als basis dienen voor de traditionele Armeense gerechten en dranken. Een prille begin van de landbouw in de vruchtbare valleien van Armenië veroorzaakt de toepassing van de verschillende granen in Armeense keuken – spelt, gierst, gerst, tarwe, rijst; bonen: snijbonen, bonen, linzen, berg erwten. Niet te noemen de grote verscheidenheid aan groenten, die een must van de Armeense feest zijn.

De Armeense keuken doet denken aan een poëzie waarin elk vers zijn eigen smaak heeft. Het leidt ons naar de feesten van de heersers, de herders en de monniken, verrijkt met de oude Hellenistische en Midden-Oosterse recepten. Veel Armeense gerechten zijn door de Perzen, Turken en Arabieren aangenomen. 

De essentie van de Armeense keuken is in zijn talloze grote en kleine geheimen. Gedichten werden er over geschreven en kregen een epische reflectie. Verschillende kruiden, vis, vlees, zuivel, brood, zout en bronwater, gecombineerd met de kunst van het koken geven een subtiele en unieke smaak aan de Armeense keuken. Kaas, kruiden en lavash (traditioneel brood) zijn de onmisbare onderdelen van de Armeense tafel. 

Elke Armeniër verlangt naar de traditionele brood lavash in elk deel van de wereld. Armeniërs gebruiken lavash om kruiden, kaas, khorovats en andere soorten voedsel te omwikkelen. Alexander Dumas was erg onder de indruk van de Armeense khorovats (BBQ) tijdens zijn reis naar de Kaukasus. Hij bevelde zijn Franse vrienden aan om het te proeven. Uit de oudheid is de Armeense keuken beroemd om zijn visgerechten. De rivieren en meren van Armenië zijn rijk aan vis. Lake Sevan is vooral bekend om zijn grote verscheidenheid aan vis zoals de ishkhan, bakhtak, sig, beghlu, koghak en de sevan forel. Armenië is beroemd om zijn fruit – granaatappels, abrikozen, druiven, perziken, peren en vijgen. Al deze eigenschappen maken Armeense gerechten uniek, ongeëvenaard, heerlijke en geurig – een echte traktatie voor een gastronomische en kenner van echte culinaire tradities. 

Armenië is ook beroemd om zijn mineraalwater, cognac en wijn (vandaag kunt u niet alleen brede waaier van Armeense druif wijnen, maar ook zeer smaakvolle granaatappel wijn proberen). In het bijzonder, is Armeense cognac wereldwijd bekend en werd door de inmiddels overleden Britse premier Sir Winston Churchill beschouwd, als zijn favoriet. Armenië is een land met een prachtig klimaat, rijk aan zuivere bronnen en mineraalwater, gunstig voor de teelt van verschillende soorten druiven. Volgens de Bijbel, was na de grote vloed, Noah gedaald van de ark van de top van de berg Ararat in Armenië en heeft hij de eerste wijnstokken geplant. Waardoor de eerste wijnbouw begon in Armenië.

Veel onderzoekers zijn het erover eens dat wijn voor het eerst is gemaakt op de Kaukasus in de regio bekend als “de Armeense Plateau”, in Armenië. Dit feit werd in 1895 bevestigd door de grondlegger van de evolutietheorie – Charles Darwin. Sinds oude dagen was Armenië beroemd om de wijnmakers, waar originele tradities tot op de dag werden gehouden. Het is mogelijk om hierover te leren zelfs van werken van filosofen, zoals Herodot en Strabon. In 401-400 voor Christus, toen de Griekse legers geleid door Ksenophon door “Nairi” (één van de oudste namen van Armenië) passeerden werden ze getrakteerd in de Armeense huizen met bier en wijn bewaard in zogenaamde “karases” in hun kelders. 

Het is interessant, dat in karases riet met bier zijn ingevoegd die diende voor onze voorouders als zoutvaten. Uitgevoerd door academische Pyatrovski archeologische opgravingen in de 19-20 eeuwen hebben het feit bevestigd, dat in de negende eeuw voor Christus Armenië werd beschouwd als een wijnbereidings staat.

Archeologen hebben in de vesting Teyshebaini een wijn magazijn gevonden met 480 karases, waarin ruimte kan worden gemaakt voor 37.000 decaliter wijn. Tijdens opgravingen in Karmir Blur (een van de oudste nederzettingen van Armenië, waar de eerste attributen van het leven worden gevonden ongeveer duizend jaar geleden) en Erebouni (stad-vesting op het grondgebied van het huidige Yerevan, die 2800 jaar geleden gebouwd is en de hoofdstad van Armenië in 2700 werd) waren 10 wijn pakhuizen gevonden waar 200 karases waren. En voorouders van de Armeniërs – bewoners van een van de oudste landen van de wereld – Urartu, waren bezig met de wijnbouw.